In Delta 23 stond een artikel dat bij ons leidde tot grote hilariteit. De tekst begon als volgt: ,,Werktuigbouwers zijn de eersten die de chip op hun TU-campuscard kunnen gebruiken.’
‘
Uiteraard is dit zo, zelfs ik zal dat niet ontkennen. Maar is het niet raar dat Werktuigbouw als eerste een elektronisch middel ter hand neemt om de gemakken van de student te bevorderen, terwijl er een Electrotechnische Vereeniging bestaat die toch in staat zou zijn dit soort ‘nerderige’ implementaties eerder te verzinnen? Wij hadden dit concept reeds bedacht, maar getoetst aan een aantal criteria. Zoals de wachtrij aan de balie.
In het begin van het jaar tijdens de eerste pauze stormen studenten met honderd man op de balie af, om hun boeken in te kopen. Vroeger was het laten zien van een ledenpasje voldoende om korting te krijgen, maar zo’n pasje kostte inderdaad ruimte in de O’Neill-portefeuille.
Zou je niet beter gebruik kunnen maken van de TU-campuscard, dachten wij direct na de invoering ervan. Even chip inlezen en hoppa! daar is de informatie. Een kleine steekproef wees echter uit dat dit de helptijd aan de balie van de luttele 43 seconden (voornamelijk bepaald door het zoeken van verbinding met de bank door de pinautomaat) deed vermeerderen met 126 procent!
Broekzak
Dit kwam alleen door het uit de broekzak halen van de portemonnee, het zoeken van de campuscard (tot nog toe hetzelfde procedé als met de ledenpas) en vervolgens het uit het hoesje trekken van de capuscard zelve. De enkele malen per jaar dat dit voorwerp gebruikt wordt, zijn onvoldoende om de card daar soepel uit te krijgen. Bijna 1 minuut werd de wachttijd.
Het is voor studieverenigingen praktischer om de goedkopere ETV-methode te kopiëren: leen/koop/regel een barcode-scanner en laat de pas in het hoesje. Scan de barcode in (het studienummer staat hier ook op) en lees de goede gegevens uit je eigen ledenbestand. Dit levert een tijdsbesparing op van 17 seconden. Met honderd mensen aan de balie is dit een tijdwinst van 29 minuten per pauze. Toch niet onaardig dacht ik zo.
Ernst van Orsouw en Rogier Bosman, Electrotechnische Vereeniging
In Delta 23 stond een artikel dat bij ons leidde tot grote hilariteit. De tekst begon als volgt: ,,Werktuigbouwers zijn de eersten die de chip op hun TU-campuscard kunnen gebruiken.”
Uiteraard is dit zo, zelfs ik zal dat niet ontkennen. Maar is het niet raar dat Werktuigbouw als eerste een elektronisch middel ter hand neemt om de gemakken van de student te bevorderen, terwijl er een Electrotechnische Vereeniging bestaat die toch in staat zou zijn dit soort ‘nerderige’ implementaties eerder te verzinnen? Wij hadden dit concept reeds bedacht, maar getoetst aan een aantal criteria. Zoals de wachtrij aan de balie.
In het begin van het jaar tijdens de eerste pauze stormen studenten met honderd man op de balie af, om hun boeken in te kopen. Vroeger was het laten zien van een ledenpasje voldoende om korting te krijgen, maar zo’n pasje kostte inderdaad ruimte in de O’Neill-portefeuille.
Zou je niet beter gebruik kunnen maken van de TU-campuscard, dachten wij direct na de invoering ervan. Even chip inlezen en hoppa! daar is de informatie. Een kleine steekproef wees echter uit dat dit de helptijd aan de balie van de luttele 43 seconden (voornamelijk bepaald door het zoeken van verbinding met de bank door de pinautomaat) deed vermeerderen met 126 procent!
Broekzak
Dit kwam alleen door het uit de broekzak halen van de portemonnee, het zoeken van de campuscard (tot nog toe hetzelfde procedé als met de ledenpas) en vervolgens het uit het hoesje trekken van de capuscard zelve. De enkele malen per jaar dat dit voorwerp gebruikt wordt, zijn onvoldoende om de card daar soepel uit te krijgen. Bijna 1 minuut werd de wachttijd.
Het is voor studieverenigingen praktischer om de goedkopere ETV-methode te kopiëren: leen/koop/regel een barcode-scanner en laat de pas in het hoesje. Scan de barcode in (het studienummer staat hier ook op) en lees de goede gegevens uit je eigen ledenbestand. Dit levert een tijdsbesparing op van 17 seconden. Met honderd mensen aan de balie is dit een tijdwinst van 29 minuten per pauze. Toch niet onaardig dacht ik zo.
Ernst van Orsouw en Rogier Bosman, Electrotechnische Vereeniging
Comments are closed.