Flauwekul

br />
,,Het schrift?”, probeer ik verrast. Dit soort weetjes boeit Frank mateloos; ik meen dat hij me het antwoord al eens eerder heeft verteld. ,,Is wel een erg correct antwoord”, zegt hij zuur, ,,wel scherp blijven, wil je.” Hij negeert mijn verwarring met een knik naar het verslag. ,,Ter zake. Wat hier in staat, is flauwekul.”

Ik kijk hem aan en knik instemmend terug; ik heb het immers zelf geschreven. ,,Mijn complimenten”, gromt hij tevreden. Hij bladert woest van kaft naar kaft. ,,Al mijn adviezen verwerkt? Eens zien… verricht jatwerk?

,,Acknowledgments voorin”, wijs ik hem.

,,Af en toe geen snars van de stof begrepen?”

,,Appendices van gemaakt, achterin.”

,,Toegevoegde waarde van je eigen werk?”

,,Handiger, sneller en unieker dan wanneer het niet bestond.”

,,Excuus voor buitensporige vertraging?”

,,Grondig vooronderzoek, hoofdstuk twee.”

,,Delen van de software nog niet af?” Frank kijkt me scherp aan.

,,Eh, daar wilde ik nog aan werken, komende maand.” ,,Blokland, Blokland”, wijst hij mij terecht, ,,future recommendations. Bij de conclusies.”

,,Oh ja”, zeg ik. Frank werkt parttime bij een software-bureau dat opereert vanuit het type kantoorpand dat zelfs de schuchterste klanten bijbrengt dat ze stom zijn geweest er niet eerder te zijn binnengestapt, omdat alles er op wijst dat er geld wordt verdiend – drie meningen die Frank van harte met hen deelt, al was het maar omdat ze even geldig zijn bij het betreden van een Holland Casino; een branche die er niet alleen minder doekjes om windt wiens geld nu eigenlijk bedoeld wordt, maar dit ook nog eens met meer stijl incasseert. Stijl echter kan Frank gestolen worden. Geld, als het even kan, niet. Een vakkundiger begeleider had ik me niet kunnen wensen. Leugenachtiger dan het mijne is een afstudeerverslag nooit geweest. Frank heeft er goede hoop op dat, onder zijn begeleiding, mijn praatje eenzelfde lot zal ondergaan. Eerst praten, dan denken, is zijn motto.

,,Beroemdheden en hun overlijdensoorzaak”, onderbreekt hij mijn mijmeringen. ,,Direct reageren. Elvis Presley!” ,,Hamburgers.” ,,Janis Joplin?” ,,Heroine.” ,,Mickey Mouse?” Vals, maar ik aarzel geen moment: ,,Cocaine.”

,,Ga weg”, peinst Frank geamuseerd. ,,Toch wel. Steamboat Mickey niet gezien? Zwart-wit debuut? Zulke pupillen!” ,,Verdomd!”, roept hij uit. Even is het stil. Dan haalt hij diep adem. ,,Goed, tweede kans. De Egyptenaren. Welke vinding was essentieel voor de bouw van hun pyramiden?”

,,Dat was”, zoek ik naar woorden, ,,de stethoscoop, waarmee de koninklijke lijfarts eerst de vitaliteit van de farao taxeerde.” ,,En later?” moedigt hij me aan. ,,Later… nadat per decreet besloten was dat in de graftombe tevens het hoofdvan de koninklijke lijfarts zou worden bijgezet, om ook in het Dodenrijk over de goede farao zijn gezondheid te waken, speelde vooral de uitvinding van de leugendetector een beslissende rol”, antwoord ik beslist. ,,De ontwikkeling van de duimschroef, ten slotte, maakte een einde aan die schertsvertoning.”

Frank drukt me stevig aan zijn borst. Zijn neus prikt in mijn oor. ,,Zeldzame onzin. Dertig juni, erop of eronder!” zegt hij met een van tranen verstikte stem.
Rowdy Blokland

Frank, mijn afstudeerbegeleider, kijkt bij mijn binnenkomst abrupt op uit mijn concept-afstudeerverslag. ,,De Egyptenaren. Welke vinding was essentieel voor de bouw van hun pyramiden?”, is het eerste wat hij zegt.

,,Het schrift?”, probeer ik verrast. Dit soort weetjes boeit Frank mateloos; ik meen dat hij me het antwoord al eens eerder heeft verteld. ,,Is wel een erg correct antwoord”, zegt hij zuur, ,,wel scherp blijven, wil je.” Hij negeert mijn verwarring met een knik naar het verslag. ,,Ter zake. Wat hier in staat, is flauwekul.”

Ik kijk hem aan en knik instemmend terug; ik heb het immers zelf geschreven. ,,Mijn complimenten”, gromt hij tevreden. Hij bladert woest van kaft naar kaft. ,,Al mijn adviezen verwerkt? Eens zien… verricht jatwerk?

,,Acknowledgments voorin”, wijs ik hem.

,,Af en toe geen snars van de stof begrepen?”

,,Appendices van gemaakt, achterin.”

,,Toegevoegde waarde van je eigen werk?”

,,Handiger, sneller en unieker dan wanneer het niet bestond.”

,,Excuus voor buitensporige vertraging?”

,,Grondig vooronderzoek, hoofdstuk twee.”

,,Delen van de software nog niet af?” Frank kijkt me scherp aan.

,,Eh, daar wilde ik nog aan werken, komende maand.” ,,Blokland, Blokland”, wijst hij mij terecht, ,,future recommendations. Bij de conclusies.”

,,Oh ja”, zeg ik. Frank werkt parttime bij een software-bureau dat opereert vanuit het type kantoorpand dat zelfs de schuchterste klanten bijbrengt dat ze stom zijn geweest er niet eerder te zijn binnengestapt, omdat alles er op wijst dat er geld wordt verdiend – drie meningen die Frank van harte met hen deelt, al was het maar omdat ze even geldig zijn bij het betreden van een Holland Casino; een branche die er niet alleen minder doekjes om windt wiens geld nu eigenlijk bedoeld wordt, maar dit ook nog eens met meer stijl incasseert. Stijl echter kan Frank gestolen worden. Geld, als het even kan, niet. Een vakkundiger begeleider had ik me niet kunnen wensen. Leugenachtiger dan het mijne is een afstudeerverslag nooit geweest. Frank heeft er goede hoop op dat, onder zijn begeleiding, mijn praatje eenzelfde lot zal ondergaan. Eerst praten, dan denken, is zijn motto.

,,Beroemdheden en hun overlijdensoorzaak”, onderbreekt hij mijn mijmeringen. ,,Direct reageren. Elvis Presley!” ,,Hamburgers.” ,,Janis Joplin?” ,,Heroine.” ,,Mickey Mouse?” Vals, maar ik aarzel geen moment: ,,Cocaine.”

,,Ga weg”, peinst Frank geamuseerd. ,,Toch wel. Steamboat Mickey niet gezien? Zwart-wit debuut? Zulke pupillen!” ,,Verdomd!”, roept hij uit. Even is het stil. Dan haalt hij diep adem. ,,Goed, tweede kans. De Egyptenaren. Welke vinding was essentieel voor de bouw van hun pyramiden?”

,,Dat was”, zoek ik naar woorden, ,,de stethoscoop, waarmee de koninklijke lijfarts eerst de vitaliteit van de farao taxeerde.” ,,En later?” moedigt hij me aan. ,,Later… nadat per decreet besloten was dat in de graftombe tevens het hoofdvan de koninklijke lijfarts zou worden bijgezet, om ook in het Dodenrijk over de goede farao zijn gezondheid te waken, speelde vooral de uitvinding van de leugendetector een beslissende rol”, antwoord ik beslist. ,,De ontwikkeling van de duimschroef, ten slotte, maakte een einde aan die schertsvertoning.”

Frank drukt me stevig aan zijn borst. Zijn neus prikt in mijn oor. ,,Zeldzame onzin. Dertig juni, erop of eronder!” zegt hij met een van tranen verstikte stem.
Rowdy Blokland