Yes! Het is schitterend weer. Ik fiets de stad uit, richting de weilanden. De wind waait door mijn haar en de zon schijnt in mijn gezicht. Ik hoor de boerderijgeluiden dichterbij komen en verheug me om de lammetjes door het gras te zien springen.
De geluiden worden steeds harder en harder, maar er komt maar geen boerderij in zicht… Na een kwartier fietsen word ik wakker van een kukelende haan: iWakeUp.
Leuk *****
Handig *****
Bediening *****
Prijs € 0,79
Platform iPhone
iWakeUp is één van de vele wekker apps die zijn te downloaden voor de iPhone. En een van de leukste. Als je klaar bent met het iedere ochtend wakker schrikken van de standaard wekker ‘Harp’ of ‘Pianoriedel’ is dit de ideale oplossing. Met deze app is het mogelijk om vredig gewekt te worden door de vogeltjes in het bos, door de golven op het strand of in het klooster door zingende monniken. Ontwaak je liever op de boerderij of in Londen? Ook dat behoort tot de mogelijkheden. En die vogels en monniken staan niet zomaar ineens naast je oor te schreeuwen; een kwartier van tevoren komen ze stilletjes binnen en beginnen ze zachtjes te zingen. Ook de snooze functie ontbreekt gelukkig niet in iWakeUp. Wat is er lekkerder dan de haan weer even de snavel te snoeren en tien minuutjes door te sluimeren?
Vergeet alleen niet om je iPhone voor het slapen gaan aan de oplader te leggen, anders loop je het risico dat je ’s morgens zeer uitgerust bent, maar wel je college hebt gemist. Een klein nadeeltje is dat je ’s nachts niet meer het geluid van je iPhone uit kan zetten, omdat dan ook de wekker niet zal afgaan, maar voor €0,79 mag je deze app niet missen.
“Het zijn kwartierposes”, zegt Overheul, gezeten in haar atelier op Rotterdam-Zuid. “Als dat woord tenminste bestaat.” Met een groep kunstenaars huurt ze elke donderdagavond gezamenlijk een model in. “Dan gaan we aan de slag. Tekeningen maken binnen een kwartier. Door die korte tijd worden je tekeningen spontaner. Het kan ook interessant zijn om er een minuut over te doen. Dan worden de lijnen nog spontaner, nog gedurfder.”
Ze heeft inmiddels een lange modellenlijst opgebouwd. “Daar zitten ook studentes bij die zo wat kunnen bijverdienen. Af en toe moeten we de lijst verversen, als modellen kinderen krijgen en geen tijd meer hebben. We zoeken geen fotomodellen. Je mag dik of vierkant zijn, als je maar goed kunt stilzitten en een interessante pose kunt neerzetten.”
Op de expositie zijn 38 werken te zien. Verfijnde potloodtekeningen, waarvan sommige met aquarelondersteuning, en pentekeningen met dunne lijnen. “Pentekeningen zijn het moeilijkst. Je kunt niet gummen, dus je moet heel geconcentreerd zijn. Elke lijn moet in één keer raak zijn.” Als twee van de vijf pentekeningen lukken, is ze blij.
Haar modeltekeningen zijn fragiel. Dat vindt ze mooi. Rustig. “Ik vind het mooi als de tekening bijna het papier ingaat. Ik houd wel van een bepaalde leegheid in mijn tekeningen. Misschien ligt het ook wel aan de modellen. Die zijn vaak fragiel, kwetsbaar.”
Overheul is opgeleid aan de kunstacademie. Sinds twee jaar geeft ze les bij Bouwkunde, maar niet in modeltekenen, een van de keuzevakken die onder media studies vallen. “Ik geef zelf alleen handtekenen, de verplichte cursus voor eerstejaars. Ik leer architecten in spe hoe ze gebouwen moeten tekenen. Dat ze op het eind van de rit op papier kunnen zetten wat ze op papier willen zetten. Ik geef ze een handvat. Het eerste semester leer ik ze vanuit de kubus gebouwen in goed perspectief te tekenen. In het tweede semester stap ik over op de perspectivische cirkel ofwel de ellips. Dan komen ook auto’s aan bod.”
Handtekenen is om twee goede redenen belangrijk voor bouwkundestudenten.
“Om je allereerste ideeën te kunnen schetsen en om een goed schetsje te kunnen maken als je iemand iets snel wilt uitleggen.” Er is geen artistieke aanleg voor nodig om vanuit een kubus een gebouw te kunnen tekenen, zoals bij modeltekenen. Een cursus die niet echt noodzakelijk is voor bouwkundestudenten, beaamt ze, maar wel nuttig omdat je goed leert kijken, expressie leert geven aan je model. “Dat geldt ook voor gebouwen. In de eerstejaarscursus leer ik ze de essentie van de mens te pakken. Door een contour in juiste verhouding neer te zetten heb je al snel het idee: daar zit een mens. Je kunt ze leren om te analyseren hoe een mens in elkaar zit, zodat ze die kunnen stileren. Dat is beter dan een gezicht invullen met ogen, neus en mond die niet helemaal lijken. Bouwkunde is geen kunstacademie.”
Naast tekeningen produceert ze schilderijen in acrylverf. Vaak taferelen met water. “Ik heb iets met water. Koeien zet ik ook in water. Water is de bron van het leven. Het heeft iets rustgevends.” Haar specialisatie is klassiek portretschilderen. “Ik heb een beetje klassieke inslag. Zoals de oude meesters werkten, dat deel van de esthetiek is al uitgevonden. Daar kan ik weinig aan toevoegen.” Op de ezel in haar atelier staat een portret van sportjournalist en schrijver Hugo Borst. Een goed gelijkende beeltenis van de ernstige versie van Borst. Borst als zorgzame vader, niet de branie-uitvoering die bekend is van voetbalpraatprogramma’s. Het portret is bijna af, ze is alleen niet tevreden over zijn mond. “Als hij tegenover mij zit te poseren, zitten we altijd gezellig te babbelen. Hij is journalist dus die mond staat bijna niet stil. Dat is lastig om te schilderen.”
Modeltekeningen Sylvie Overheul, faculteit Bouwkunde, Julianalaan 134, zalen BG.Oost.110M-N. Dagelijks open tijdens de lunchpauze.
Comments are closed.