Een mislukt experiment van de oxidatie van een stukje silicium in een oven vormde de basis van een productietechniek waarvoor dr. Else Kooi een eredoctoraat van de TU Delft kreeg.
Vorige week hield hij een lezing over hoe hij als christen standhoudt in het kapitalistische Silicon Valley.
Kooi (68) ontdekte in 1966 de techniek om silicium van een chip plaatselijk te laten oxideren en zo de schakelingen op de chip elektrisch ten opzichte van elkaar te isoleren. Door deze Locos-techniek passen er veel meer transistors op een chip, waardoor chips steeds grotere prestaties kunnen leveren zonder zelf te groeien. Vrijwel alle chips worden tegenwoordig met dit systeem of een variant hierop gemaakt.
Kooi: ,,In het begin verdubbelde het aantal schakelingen dat op een chip paste ieder jaar. Het begon bij één, toen twee en we zitten nu op een miljard.” Hij verwacht dat binnen een paar jaar de atomaire schaal bereikt is. De transistor-dichtheid op een chip kan dan niet verder toenemen.
Voor zijn ontdekking kreeg Kooi in januari dit jaar een eredoctoraat van de TU Delft. Bij de uitreiking bedankte Kooi behalve de geijkte personen als zijn promotor en vrouw en kinderen ook God. Eredoctor én overtuigd christen, dat sprak studentenvereniging CSR aan. Kooi werd uitgenodigd voor een lezing. Vanuit Amerika, waar hij woont, is Kooi op familiebezoek in Nederland. In de raadszaal van het stadhuis hield hij afgelopen donderdag, voor een publiek van voornamelijk CSR-leden, een lezing over de relatie tussen zijn werk en christen zijn.
‘U boft’ staat er bovenaan de eerste sheet. Dit motto van het CSR-bestuur stond ook onderaan alle correspondentie die hij ontving, maar Kooi vindt het ook op hemzelf van toepassing. Kooi: ,,Ik heb inderdaad kansen gekregen die anderen niet kregen. Mijn vader was een arme Groningse boer. Het was een voorrecht dat ik naar de HBS kon, net als dat ik daarna chemie ging studeren.”
Toen hij eenmaal bij het Natuurkundig Laboratorium van Philips in Eindhoven werkte, mocht hij jaarlijks naar Silicon Valley om daar de laatste ontwikkelingen op het gebied van halfgeleiders te volgen, destijds een hele eer. Christenen vragen God om ‘dagelijks brood’ maar Kooi geeft toe dat hij veel meer heeft gekregen: ,,Ik heb ook een auto. Twee zelfs.”
Lijden
Silicon Valley is wereldwijd het centrum van de chips-productie en tegenwoordig ook de bakermat van veel stormachtige internet-ontwikkelingen. Tussen de vele elektronicabedrijven in wilde Philips een betere werkgever zijn dan andere, een plek waar mensen met plezier zouden werken. Kooi, destijds directeur: ,,Je mag mensen best hard laten werken, maar mag ze daarbij niet tot het uiterste drijven.”
Toch moesten er in de crisisjaren ook bij Philips ontslagen vallen.Geen makkelijke taak. Kooi ontsloeg nooit medewerkers in december. ,,Dat is een feesttijd, alhoewel voor veel mensen de geboorte van Jezus Christus daar niet zo veel mee te maken heeft. Dan moest het bedrijf maar wat langer lijden, tot februari.” Ook medebestuurders merkten wel eens wat van Koois christelijke overtuiging, als hij ze tijdens scheldpartijen vroeg ‘of het ook wat minder kon’.
,,Twintig jaar geleden was het in Silicon Valley nog een sport om met een nieuw technisch idee te komen”, aldus Kooi. ,,Geld is tegenwoordig de motor achter nieuwe ontwikkelingen. Philips was een van de weinige bedrijven die langer dan twee jaar vooruit keek.”
Het fundamenteel onderzoek dat daar geschiedde, hoefde niet op korte termijn geld op te leveren. Gevolg was wel dat er onderzoek werd gedaan waar niks uit kwam. ,,Dan was er een hoop geld weg”, constateert Kooi nuchter.
Dat ‘nutteloze onderzoek’ van toen blijkt jaren later toch nog van pas te komen, ontdekt Kooi nu. Hoewel gepensioneerd, treedt hij nog wel op als octrooi-adviseur, omdat hij jaren kan terugkijken. Zodra er een ontdekking wordt gedaan, is nog niet direct duidelijk of het een doorbraak zal opleveren.
Kooi: ,,Een ontdekking wordt pas een doorbraak als hij op grote schaal wordt toegepast.” Dat zijn Locos-techniek kansen bood, wist hij al direct, ,,maar ik dacht meer aan transistors en chips, niet aan geheugenchips voor computers zoals we die nu hebben.”
Een mislukt experiment van de oxidatie van een stukje silicium in een oven vormde de basis van een productietechniek waarvoor dr. Else Kooi een eredoctoraat van de TU Delft kreeg. Vorige week hield hij een lezing over hoe hij als christen standhoudt in het kapitalistische Silicon Valley.
Kooi (68) ontdekte in 1966 de techniek om silicium van een chip plaatselijk te laten oxideren en zo de schakelingen op de chip elektrisch ten opzichte van elkaar te isoleren. Door deze Locos-techniek passen er veel meer transistors op een chip, waardoor chips steeds grotere prestaties kunnen leveren zonder zelf te groeien. Vrijwel alle chips worden tegenwoordig met dit systeem of een variant hierop gemaakt.
Kooi: ,,In het begin verdubbelde het aantal schakelingen dat op een chip paste ieder jaar. Het begon bij één, toen twee en we zitten nu op een miljard.” Hij verwacht dat binnen een paar jaar de atomaire schaal bereikt is. De transistor-dichtheid op een chip kan dan niet verder toenemen.
Voor zijn ontdekking kreeg Kooi in januari dit jaar een eredoctoraat van de TU Delft. Bij de uitreiking bedankte Kooi behalve de geijkte personen als zijn promotor en vrouw en kinderen ook God. Eredoctor én overtuigd christen, dat sprak studentenvereniging CSR aan. Kooi werd uitgenodigd voor een lezing. Vanuit Amerika, waar hij woont, is Kooi op familiebezoek in Nederland. In de raadszaal van het stadhuis hield hij afgelopen donderdag, voor een publiek van voornamelijk CSR-leden, een lezing over de relatie tussen zijn werk en christen zijn.
‘U boft’ staat er bovenaan de eerste sheet. Dit motto van het CSR-bestuur stond ook onderaan alle correspondentie die hij ontving, maar Kooi vindt het ook op hemzelf van toepassing. Kooi: ,,Ik heb inderdaad kansen gekregen die anderen niet kregen. Mijn vader was een arme Groningse boer. Het was een voorrecht dat ik naar de HBS kon, net als dat ik daarna chemie ging studeren.”
Toen hij eenmaal bij het Natuurkundig Laboratorium van Philips in Eindhoven werkte, mocht hij jaarlijks naar Silicon Valley om daar de laatste ontwikkelingen op het gebied van halfgeleiders te volgen, destijds een hele eer. Christenen vragen God om ‘dagelijks brood’ maar Kooi geeft toe dat hij veel meer heeft gekregen: ,,Ik heb ook een auto. Twee zelfs.”
Lijden
Silicon Valley is wereldwijd het centrum van de chips-productie en tegenwoordig ook de bakermat van veel stormachtige internet-ontwikkelingen. Tussen de vele elektronicabedrijven in wilde Philips een betere werkgever zijn dan andere, een plek waar mensen met plezier zouden werken. Kooi, destijds directeur: ,,Je mag mensen best hard laten werken, maar mag ze daarbij niet tot het uiterste drijven.”
Toch moesten er in de crisisjaren ook bij Philips ontslagen vallen.Geen makkelijke taak. Kooi ontsloeg nooit medewerkers in december. ,,Dat is een feesttijd, alhoewel voor veel mensen de geboorte van Jezus Christus daar niet zo veel mee te maken heeft. Dan moest het bedrijf maar wat langer lijden, tot februari.” Ook medebestuurders merkten wel eens wat van Koois christelijke overtuiging, als hij ze tijdens scheldpartijen vroeg ‘of het ook wat minder kon’.
,,Twintig jaar geleden was het in Silicon Valley nog een sport om met een nieuw technisch idee te komen”, aldus Kooi. ,,Geld is tegenwoordig de motor achter nieuwe ontwikkelingen. Philips was een van de weinige bedrijven die langer dan twee jaar vooruit keek.”
Het fundamenteel onderzoek dat daar geschiedde, hoefde niet op korte termijn geld op te leveren. Gevolg was wel dat er onderzoek werd gedaan waar niks uit kwam. ,,Dan was er een hoop geld weg”, constateert Kooi nuchter.
Dat ‘nutteloze onderzoek’ van toen blijkt jaren later toch nog van pas te komen, ontdekt Kooi nu. Hoewel gepensioneerd, treedt hij nog wel op als octrooi-adviseur, omdat hij jaren kan terugkijken. Zodra er een ontdekking wordt gedaan, is nog niet direct duidelijk of het een doorbraak zal opleveren.
Kooi: ,,Een ontdekking wordt pas een doorbraak als hij op grote schaal wordt toegepast.” Dat zijn Locos-techniek kansen bood, wist hij al direct, ,,maar ik dacht meer aan transistors en chips, niet aan geheugenchips voor computers zoals we die nu hebben.”
Comments are closed.