Levende etalagepoppen

Vijf jaar geleden bedacht Elize Zwerver een ludiek idee om haar vaste klanten van Elize Kledingvondsten aan Vrouw Juttenland te bedanken. “Veel winkels zijn op zoek naar nieuwe klanten. Ik was juist heel erg blij met mijn trouwe klanten, omdat ik dankzij hen open kon blijven. Ik heb ze beloond door een dag in de etalage te zitten in een grote baljurk met vleugels aan de mouwen. Met lange nagels en wimpers viel ik extra op. Naast mij stond een etalagepop met een gevangenispak aan. ‘Bedankt dat ik hier nog een keer mag zitten’, stond op het dubbelzinnige bordje in de etalage.”
Langslopende mensen keken verbaasd op, sommigen schrokken van de levende etalagepop. Zwerver kreeg zo veel positieve reacties dat ze eind 2007 een plan bij Delftse Nieuwe indiende voor een ‘Levende Etalagedag’. Delftse Nieuwe is een initiatief van de gemeente om vernieuwende ideeën voor evenementen te stimuleren. Zwerver won tienduizend euro ‘durfgeld’ om de Delftse etalages op te fleuren met levende etalagepoppen.
Om 10.30 uur zal de Levende Etalagedag op de Markt openen met een heus huwelijk tussen Hugo de Groot en paspop Venus. Zij staat al jaren trouw in de winkel van initiatiefneemster Zwerver. “Ze kunnen elkaar al jaren niet bereiken, omdat beelden natuurlijk niet kunnen bewegen”, zegt Zwerver lachend. “Op de Levende Etalagedag kan dat wel.” Stip-wethouder Lian Merkx, die onder meer cultuur in haar portefeuille heeft, zal de twee in de echt verbinden. Daarna gaan de levende etalagepoppen aan de slag in bijna honderd winkels, van kledingzaak No13 tot aan kapsalon Steilloos. Om die winkels te vullen riep Zwerver de hulp in van theaternetwerk Delft.
In beddenzaak Klaas Vaak kan men de prinses op de erwt bewonderen. “Ik kende iemand van het theaternetwerk die prachtig haar heeft en heel goed verhalen kan vertellen. Zij gaat bij Klaas Vaak uitleggen waarom ze toch niet helemaal lekker ligt”, zegt organisatrice Anita Boone. Even verderop lurkt een Arabier aan een waterpijp in de etalage van sigarenspeciaalzaak ‘Van Renssen’. Ook boekhandel ‘De Omslag’ aan de Wijnhaven houdt het dicht bij huis. Daar zal onder het credo ‘Maf met Mees’ ieder half uur een verhaal of een gedicht worden voorlezen en kunnen kinderen een cadeau uit een geheim luik halen.
Wie moe wordt van het lopen, kan een speciale tour langs de etalages maken met de canal hopper.  Al varend kun je onder meer stoffenwinkel ‘t Stoffige Pakhuis aandoen. “Het is nu de tijd van de grote voorjaarsschoonmaak en aan de buitenwatersloot gaan ze met grote lappen stof aan de slag”, weet Boone.
Zwerver trekt dit jaar een paarse baljurk aan. Ze zal een mooi paar vormen met haar buurvrouw van De Winkel, die de heilige maagd Maria in de etalage verwelkomt.

www.delftselevendeetalagedag.nl

De onderzoekers stuurden de benodigde energie over een afstand van een meter door de lucht. Slechts een kwart van de energie ging hierbij verloren, claimt een Intel-woordvoerder in Technisch Weekblad. Behoren struikelen over snoeren in huis en geëlektrocuteerde cavia’s snel tot het verleden? Dr.ir. Martin Verweij, universitair hoofddocent elektromagnetisme bij Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica (EWI), vindt het desgevraagd moeilijk op dergelijke claims te reageren. “Je weet vaak niet hoe zo’n opstelling er precies uitziet.” Toch ziet hij de tijd niet snel rijp om de snoeren in een vuilniszak te stoppen. “Ik geloof wel dat het is gelukt een lamp te laten branden, maar of die ook in de huiskamer komt is de vraag.” Het is moeilijk om zonder draad elektromagnetische golven precies op de goede plek te krijgen, legt Verweij uit. De gebruikte golven hebben een grote golflengte en laten zich niet goed sturen. Wie op deze manier zestig watt – ‘en dat is behoorlijk wat’ – naar een lamp met een handzaam opvangspoeltje wil sturen, zal zien dat de meeste golven eromheen buigen. “Zoals een golf uit zee gemakkelijk om een strandpaaltje heen spoelt.” Een truc om het licht toch te laten branden, is veel energie op de lamp af te sturen. Met een beetje mazzel blijft er net genoeg over om het licht aan te doen. Als het klopt dat de Intel-onderzoekers maar een kwart energieverlies hadden, vraagt Verweij zich vervolgens af hoe groot de spoelen waren die ze gebruikten. En inderdaad, het artikel vermeldt dat ‘twee grote elektrische spoelen’ voor de transmissie zorgden. “Vergelijk het maar met een elektrische tandenborstel.” In de houder zit een spoel, die elektriciteit omzet in een magnetisch veld. In de tandenborstel zit een spoel die het omgekeerde doet. “Door de tandenborstel op de lader te zetten, laadt hij op. Maar als je hem een centimeter verder houdt, gebeurt er niets meer.” Als de spoelen groot genoeg zijn en het doel relatief dichtbij, komt de elektromagnetische energie wel over. De lamp gaat dan branden. “Met een spoel van twee meter diameter op een meter afstand van de lamp, kan het wel. Maar als ze een spoeltje van een centimeter op een meter afstand gebruiken, dan zou het pas echt kunstig zijn.” Verweij is sceptisch over draadloze energietransmissie voor praktische toepassingen. “Het lijkt misschien een kwestie van productontwikkeling. Maar er zijn zaken die tegen de fundamentele grenzen van de natuur aanlopen.” De stap van grote naar kleine spoelen is bij gelijkblijvende afstand en rendement volgens hem niet zo makkelijk te maken. “Ik zeg niet dat het principe niet werkt, maar ik heb wel veel aanwijzingen om te denken dat de technische toepassing moeilijk wordt.”