Het is rustig in het E-kafee. Een twintigtal studenten kijkt naar een reeks violente ontploffingen en verkrachtingen door Japanse demonen, de één nog groter en gruwelijker dan de andere.
De enige aanwezige dame heeft het hoofd afgewend en zit te kletsen met haar commissiegenootjes aan de bar.
Volgens de organisatie is de avond toch geslaagd: de twintig man in de zaal zit normaliter nooit in het E-kafee. Sterker nog, de gemiddelde Elektro’er schijnt nog bij zijn ouders te wonen, en een deel van deze mensen is dus speciaal van huis gekomen om hier film te kijken. Het voornaamste deel van deze film-avond eindigt als de laatste bus rond half twaalf de TU-wijk verlaat.
Sommige bezoekers proberen wanhopig het verhaal te volgen. Niet dat er teveel rumoer is, of dat het Engels niet te volgen is. Welnee, manga betekent vooral veel geweld; een verhaallijn in deze filmische strips is daaraan min of meer ondergeschikt. Enkele elektro’ers overleggen in de pauze of de buurman het begrepen heeft, hetgeen niet het geval blijkt.
In ieder geval is de eigenaar van de films te spreken over het genre. Oké, het verhaal is dan niet duidelijk, maar de acties zijn overdonderend goed getekend. Er gebeurt hier van alles, lasergeweren, flitsende motoren, strijdende goden. Als er zoveel moois op het scherm beweegt, dan heb je toch geen verhaal nodig?
Bovendien is hij van mening dat dit dé manier is om een elektro’er van zijn ouders op de bank weg te trekken: biedt ze een plek om te zitten en een scherm met bewegende beelden. Dan hoeven ze in elk geval niet met elkaar te praten.
Halverwege de avond lijkt het even wat drukker te worden. Een bank wordt binnengereden en enkele benevelde elektro’ers vechten om een plek op de bank. Het is het bestuur van de studievereniging, net teruggekeerd van een borrel bij de Economische Faculteitsvereniging Rotterdam. Economie? Inderdaad, economie. Geen directe bekenden, laat het bestuur weten, maar een gratis borrel sla je niet af. Zo ontaardt de avond voor meer dan de helft van het publiek in een borrel aan de bar of op de bank.
Een enkele fanatiekeling blijft met ingespannen blik naar het beeldscherm turen, maar met het vorderen van de avond stijgt het niveau van de film evenmin. Manga slaat niet zo aan op Elektro, concludeert de organisatie.
Het is rustig in het E-kafee. Een twintigtal studenten kijkt naar een reeks violente ontploffingen en verkrachtingen door Japanse demonen, de één nog groter en gruwelijker dan de andere. De enige aanwezige dame heeft het hoofd afgewend en zit te kletsen met haar commissiegenootjes aan de bar.
Volgens de organisatie is de avond toch geslaagd: de twintig man in de zaal zit normaliter nooit in het E-kafee. Sterker nog, de gemiddelde Elektro’er schijnt nog bij zijn ouders te wonen, en een deel van deze mensen is dus speciaal van huis gekomen om hier film te kijken. Het voornaamste deel van deze film-avond eindigt als de laatste bus rond half twaalf de TU-wijk verlaat.
Sommige bezoekers proberen wanhopig het verhaal te volgen. Niet dat er teveel rumoer is, of dat het Engels niet te volgen is. Welnee, manga betekent vooral veel geweld; een verhaallijn in deze filmische strips is daaraan min of meer ondergeschikt. Enkele elektro’ers overleggen in de pauze of de buurman het begrepen heeft, hetgeen niet het geval blijkt.
In ieder geval is de eigenaar van de films te spreken over het genre. Oké, het verhaal is dan niet duidelijk, maar de acties zijn overdonderend goed getekend. Er gebeurt hier van alles, lasergeweren, flitsende motoren, strijdende goden. Als er zoveel moois op het scherm beweegt, dan heb je toch geen verhaal nodig?
Bovendien is hij van mening dat dit dé manier is om een elektro’er van zijn ouders op de bank weg te trekken: biedt ze een plek om te zitten en een scherm met bewegende beelden. Dan hoeven ze in elk geval niet met elkaar te praten.
Halverwege de avond lijkt het even wat drukker te worden. Een bank wordt binnengereden en enkele benevelde elektro’ers vechten om een plek op de bank. Het is het bestuur van de studievereniging, net teruggekeerd van een borrel bij de Economische Faculteitsvereniging Rotterdam. Economie? Inderdaad, economie. Geen directe bekenden, laat het bestuur weten, maar een gratis borrel sla je niet af. Zo ontaardt de avond voor meer dan de helft van het publiek in een borrel aan de bar of op de bank.
Een enkele fanatiekeling blijft met ingespannen blik naar het beeldscherm turen, maar met het vorderen van de avond stijgt het niveau van de film evenmin. Manga slaat niet zo aan op Elektro, concludeert de organisatie.
Comments are closed.