Oliereserves

Voor de vijfde keer in ruim een jaar stelde Shell de oliereserves naar beneden bij met 1,4 miljard vaten. Toch boekte het bedrijf een recordwinst van 18,5 miljard dollar over het afgelopen jaar. De bewezen oliereserves houden het bedrijf nog steeds in een houdgreep. Drie topmanagers moesten vertrekken, maar voorlopig lijkt de multinational orde op zaken te hebben gesteld. Is dit de laatste bijstelling, zoals Shell beweert?

“Dat is nog maar de vraag”, zegt prof.ir. Cor van Kruijsdijk van de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen desgevraagd. “De grootste bijstellingen van de oliereserves hebben we nu waarschijnlijk achter de rug. Maar bij het boren naar olie is het altijd lastig om precies te weten hoeveel je uit de grond zult halen. Herwaarderingen komen daarom veel voor, maar abnormale herwaarderingen zoals uit het afgelopen jaar zullen uitblijven.”

De problemen begonnen voor Shell, doordat de waakhond SEC (US Securities and Exchange Commission) ontdekte dat het bedrijf een potje had gemaakt van de berekeningen van de bewezen oliereserves. Van Kruijsdijk: “De vorige leiding van Shell wilde zoveel mogelijk reserves bijboeken en is optimistisch met getallen omgesprongen. Ook heeft ze de regels van de SEC niet voldoende nageleefd.”

Olie ontstaat uit plankton dat steeds verder in de bodem zakt, tot het wordt gekookt. “De grond werkt als een soort keuken”, zegt Van Kruijsdijk. In dat proces wordt olie aangemaakt. Grondwater duwt de olie omhoog – olie is lichter dan water . tot hij uit de grond vloeit. Maar vaak komt de olie vast te zitten onder de grond door een ‘trap’, een soort theekopje op de kop, waaronder de olie blijft zitten. Met behulp van seismiek en akoestiek wordt berekend waar de trap – en dus de olie – zich bevindt.

“Maar dan wordt het nog ingewikkelder”, zegt Van Kruijsdijk. “Want hoeveel olie zit er precies onder de trap en hoeveel olie kunnen we uit de grond halen? Er hoeft maar een kleine afwijking in de metingen (of aangenomen parameters) te zitten en je zit er gigantisch naast.”

Nadat olie is gevonden berekenen de olieconcerns hoeveel olie onder de grond zit. Van de bewezen oliereserves weet je heel zeker dat je ze hebt. Juist die berekeningen heeft Shell met een korreltje zout genomen. “De bewezen oliereserves zijn een heel conservatieve berekening”, zegt Van Kruijsdijk. “Shell produceert drie tot vier keer zoveel.”

Nu wordt 33 procent van de olie uit de grond gehaald. Die overige tweederde blijft achter. “Door nieuwe technologie . ontwikkeld aan de TU Delft – is het binnenkort mogelijk om vijftig procent te pompen.” Die olie zit beter verstopt, maar door de hoge olieprijzen loont het om ook deze duurdere olie te winnen. De multinational stelde een agressief plan op en investeert dit jaar 15 miljard dollar in productie en exploratie. “Om die laatste restjes olie te pakken moeten we slimmer zijn. En dat betekent: meer technologie.” (RV)

Voor de vijfde keer in ruim een jaar stelde Shell de oliereserves naar beneden bij met 1,4 miljard vaten. Toch boekte het bedrijf een recordwinst van 18,5 miljard dollar over het afgelopen jaar. De bewezen oliereserves houden het bedrijf nog steeds in een houdgreep. Drie topmanagers moesten vertrekken, maar voorlopig lijkt de multinational orde op zaken te hebben gesteld. Is dit de laatste bijstelling, zoals Shell beweert?

“Dat is nog maar de vraag”, zegt prof.ir. Cor van Kruijsdijk van de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen desgevraagd. “De grootste bijstellingen van de oliereserves hebben we nu waarschijnlijk achter de rug. Maar bij het boren naar olie is het altijd lastig om precies te weten hoeveel je uit de grond zult halen. Herwaarderingen komen daarom veel voor, maar abnormale herwaarderingen zoals uit het afgelopen jaar zullen uitblijven.”

De problemen begonnen voor Shell, doordat de waakhond SEC (US Securities and Exchange Commission) ontdekte dat het bedrijf een potje had gemaakt van de berekeningen van de bewezen oliereserves. Van Kruijsdijk: “De vorige leiding van Shell wilde zoveel mogelijk reserves bijboeken en is optimistisch met getallen omgesprongen. Ook heeft ze de regels van de SEC niet voldoende nageleefd.”

Olie ontstaat uit plankton dat steeds verder in de bodem zakt, tot het wordt gekookt. “De grond werkt als een soort keuken”, zegt Van Kruijsdijk. In dat proces wordt olie aangemaakt. Grondwater duwt de olie omhoog – olie is lichter dan water . tot hij uit de grond vloeit. Maar vaak komt de olie vast te zitten onder de grond door een ‘trap’, een soort theekopje op de kop, waaronder de olie blijft zitten. Met behulp van seismiek en akoestiek wordt berekend waar de trap – en dus de olie – zich bevindt.

“Maar dan wordt het nog ingewikkelder”, zegt Van Kruijsdijk. “Want hoeveel olie zit er precies onder de trap en hoeveel olie kunnen we uit de grond halen? Er hoeft maar een kleine afwijking in de metingen (of aangenomen parameters) te zitten en je zit er gigantisch naast.”

Nadat olie is gevonden berekenen de olieconcerns hoeveel olie onder de grond zit. Van de bewezen oliereserves weet je heel zeker dat je ze hebt. Juist die berekeningen heeft Shell met een korreltje zout genomen. “De bewezen oliereserves zijn een heel conservatieve berekening”, zegt Van Kruijsdijk. “Shell produceert drie tot vier keer zoveel.”

Nu wordt 33 procent van de olie uit de grond gehaald. Die overige tweederde blijft achter. “Door nieuwe technologie . ontwikkeld aan de TU Delft – is het binnenkort mogelijk om vijftig procent te pompen.” Die olie zit beter verstopt, maar door de hoge olieprijzen loont het om ook deze duurdere olie te winnen. De multinational stelde een agressief plan op en investeert dit jaar 15 miljard dollar in productie en exploratie. “Om die laatste restjes olie te pakken moeten we slimmer zijn. En dat betekent: meer technologie.” (RV)