Containers en cateringkarretjes rijden straks misschien wel moeiteloos over stoeprandjes dankzij het revolutionaire zwenkwieltje, de Rollerlift. Een nieuw wiskundig model dat voorspelt hoe de wieltjes zich gedragen, moet fabrikanten over de streep trekken.
Zware containers die niet over een drempel willen of treincateraars die hun wagentjes slechts met veel moeite van wagon naar wagon krijgen. Dit soort taferelen moeten tot het verleden gaan behoren met het nieuwe wielsysteem, de Rollerlift, dat ontwikkeld is door een gelijknamig Delfts technostartersbedrijf. Het systeem is simpel: een klein hulpwiel, dat iets hoger voor het hoofdwiel is gemonteerd, neemt de belasting tijdelijk over als het wiel tegen een drempel aanrijdt. Het hoofdwiel klapt naar achteren en beweegt mee over de stoeprand. Een veer zorgt er vervolgens voor dat het wiel weer in zijn oorspronkelijke stand terugkeert.
De geestelijke vader van de Rollerlift, de industrieel ontwerper en TU-alumnus, ir. Martin van Rijn, kwam op het idee toen hij enkele jaren geleden tijdens zijn studie op de beurs Holland Innovation liep. Daar zag hij een rollator waarmee ouderen makkelijker over drempels konden rijden. “Maar het ding werkte niet goed”, zegt Van Rijn. “Een kleiner tweede wiel voor het grote wiel was volgens mij de oplossing.”
Het idee, dat hij onlangs patenteerde, leverde de jonge ingenieur diverse prijzen op bij de ondernemerswedstrijd New Venture. En ook wieltjesfabrikanten en gebruikers van zware karren waaronder cateraars en vuilophaaldiensten, waren enthousiast. “’Leuk idee, en stom dat we daar niet zelf opgekomen zijn’, was hun reactie”, aldus Van Rijn.
Maar ondanks de ogenschijnlijke eenvoud van de Rollerlift moest Van Rijn tientallen proeven doen voordat hij goede prototypes kon maken van een rolstoel en een vuilcontainer. “Het gewicht tijdelijk van het ene op het andere wiel overbrengen, bleek veel lastiger dan ik dacht”, zegt hij. “De verhouding tussen de wielgroottes moet perfect zijn, evenals de afstand tussen de assen. En de veer, die het grote wiel weer naar beneden trekt, moet precies de juiste sterkte hebben. De eerste prototypes werkten voor geen meter.”
Animatie
Een grote Duitse producent van wielsystemen die de vinding op de markt wil brengen, zag het niet zitten om zelf ook eindloos te experimenteren voor elke nieuwe toepassing. Er moest daarom een wiskundig model komen waarmee de producent kan bepalen hoe hij de wieltjes op elkaar moet afstemmen voor karren van verschillende grootte en gewicht.
Van Rijn klopte aan bij prof.dr.ir. Kees Vuik, de directeur van het Delft Centre for Computational Science and Engineering. Hij had toevallig net de eerstejaars student technische natuurkunde, Thomas Verduin, over de vloer, die graag een stage wilde lopen tijdens de zomer.
In vier weken tijd draaide Verduin een model in elkaar dat precies voorspelt hoe het wieltjessysteem werkt. In een animatie is bovendien stap voor stap te zien wat er precies gebeurt als de kar tegen een drempel rijdt. “Met een druk op de knop ziet de fabrikant hoe hij de wielen moet maken, zodanig dat je nauwelijks merkt dat je over een hobbel rijdt”, zegt de student. Voor het model verwerkte Verduin alle krachten, bewegingen en snelheden in Maple, een veel gebruikt programma voor numerieke analyses.
“Het model is handig om te bewijzen dat de Rollerlift werkt voor allerlei karren”, zegt Van Rijn. Hij hoopt binnenkort een licentie af te sluiten met de Duitse producent. Als dit doorgaat zal waarschijnlijk ook Verduins stage lucratief blijken. “Ik vond het al een leuke stage, maar nu kan ik misschien ook nog geld mee verdienen”, zegt de student die het computerprogramma aan de fabrikant hoopt te verkopen.
Zware containers die niet over een drempel willen of treincateraars die hun wagentjes slechts met veel moeite van wagon naar wagon krijgen. Dit soort taferelen moeten tot het verleden gaan behoren met het nieuwe wielsysteem, de Rollerlift, dat ontwikkeld is door een gelijknamig Delfts technostartersbedrijf. Het systeem is simpel: een klein hulpwiel, dat iets hoger voor het hoofdwiel is gemonteerd, neemt de belasting tijdelijk over als het wiel tegen een drempel aanrijdt. Het hoofdwiel klapt naar achteren en beweegt mee over de stoeprand. Een veer zorgt er vervolgens voor dat het wiel weer in zijn oorspronkelijke stand terugkeert.
De geestelijke vader van de Rollerlift, de industrieel ontwerper en TU-alumnus, ir. Martin van Rijn, kwam op het idee toen hij enkele jaren geleden tijdens zijn studie op de beurs Holland Innovation liep. Daar zag hij een rollator waarmee ouderen makkelijker over drempels konden rijden. “Maar het ding werkte niet goed”, zegt Van Rijn. “Een kleiner tweede wiel voor het grote wiel was volgens mij de oplossing.”
Het idee, dat hij onlangs patenteerde, leverde de jonge ingenieur diverse prijzen op bij de ondernemerswedstrijd New Venture. En ook wieltjesfabrikanten en gebruikers van zware karren waaronder cateraars en vuilophaaldiensten, waren enthousiast. “’Leuk idee, en stom dat we daar niet zelf opgekomen zijn’, was hun reactie”, aldus Van Rijn.
Maar ondanks de ogenschijnlijke eenvoud van de Rollerlift moest Van Rijn tientallen proeven doen voordat hij goede prototypes kon maken van een rolstoel en een vuilcontainer. “Het gewicht tijdelijk van het ene op het andere wiel overbrengen, bleek veel lastiger dan ik dacht”, zegt hij. “De verhouding tussen de wielgroottes moet perfect zijn, evenals de afstand tussen de assen. En de veer, die het grote wiel weer naar beneden trekt, moet precies de juiste sterkte hebben. De eerste prototypes werkten voor geen meter.”
Animatie
Een grote Duitse producent van wielsystemen die de vinding op de markt wil brengen, zag het niet zitten om zelf ook eindloos te experimenteren voor elke nieuwe toepassing. Er moest daarom een wiskundig model komen waarmee de producent kan bepalen hoe hij de wieltjes op elkaar moet afstemmen voor karren van verschillende grootte en gewicht.
Van Rijn klopte aan bij prof.dr.ir. Kees Vuik, de directeur van het Delft Centre for Computational Science and Engineering. Hij had toevallig net de eerstejaars student technische natuurkunde, Thomas Verduin, over de vloer, die graag een stage wilde lopen tijdens de zomer.
In vier weken tijd draaide Verduin een model in elkaar dat precies voorspelt hoe het wieltjessysteem werkt. In een animatie is bovendien stap voor stap te zien wat er precies gebeurt als de kar tegen een drempel rijdt. “Met een druk op de knop ziet de fabrikant hoe hij de wielen moet maken, zodanig dat je nauwelijks merkt dat je over een hobbel rijdt”, zegt de student. Voor het model verwerkte Verduin alle krachten, bewegingen en snelheden in Maple, een veel gebruikt programma voor numerieke analyses.
“Het model is handig om te bewijzen dat de Rollerlift werkt voor allerlei karren”, zegt Van Rijn. Hij hoopt binnenkort een licentie af te sluiten met de Duitse producent. Als dit doorgaat zal waarschijnlijk ook Verduins stage lucratief blijken. “Ik vond het al een leuke stage, maar nu kan ik misschien ook nog geld mee verdienen”, zegt de student die het computerprogramma aan de fabrikant hoopt te verkopen.
Comments are closed.