Romantiek

br />
Enkele weken geleden vertrok ik, in gezelschap van mijn vriendin, in een volgepakt, handzaam autootje richting Frankrijk. We hadden dit uiteraard, op mijn aandringen, niet gepland. Er is niets verrukkelijker dan de autoweg opbanen met een vaag idee van zon, stokbrood, wijn, camping en een tent, kortom: een tas vol clichés die garant moest staan voor schaamteloze romantiek.

Toch begonnen we er gaandeweg de reis achter te komen dat je meer in die tas moet stoppen dan enkel wat vage ideeën. Ideeën zijn mooi en romantisch als ze troebel zijn, maar het is een romantiek die verwelkt bij een harde ondergrond waarop je tent zou moeten staan en waar haringen met geen mogelijkheid zonder hamer in willen; het is een romantiek die verpietert in het zicht van tolhuisjes op de snelweg, die je nooit ongezien kunt omzeilen; een romantiek die verbleekt in de aanwezigheid van vieze kleren zonder wasmiddel en een gasstel zonder pannetjes.

Omdat onze ongeplande bestemming een mondaine badplaats bleek, die enkel door met gouden slippers paraderende jongeren bevolkt was, besloten we onze plannen te herzien.

We lieten onze koude filosofie even voor wat ze was en kozen voor een veiligere weg: nergens is de romantiek zo gepland en voorspelbaar, zo eenduidig en zo herkenbaar; nergens op de wereld is romantiek zo diep genesteld in ons collectief onderbewustzijn als in de stad van meneer Eiffel: we reden naar Parijs. Ongepland uiteraard, want we hadden geen kaart.

Ik houd niet van plannen. In plannen schuilt het gevaar van routine en onherroepelijke voorspelbaarheid. En het is juist die routine en voorspelbaarheid die ik graag wens te voorkomen, zeker als het gaat om vakanties.

Enkele weken geleden vertrok ik, in gezelschap van mijn vriendin, in een volgepakt, handzaam autootje richting Frankrijk. We hadden dit uiteraard, op mijn aandringen, niet gepland. Er is niets verrukkelijker dan de autoweg opbanen met een vaag idee van zon, stokbrood, wijn, camping en een tent, kortom: een tas vol clichés die garant moest staan voor schaamteloze romantiek.

Toch begonnen we er gaandeweg de reis achter te komen dat je meer in die tas moet stoppen dan enkel wat vage ideeën. Ideeën zijn mooi en romantisch als ze troebel zijn, maar het is een romantiek die verwelkt bij een harde ondergrond waarop je tent zou moeten staan en waar haringen met geen mogelijkheid zonder hamer in willen; het is een romantiek die verpietert in het zicht van tolhuisjes op de snelweg, die je nooit ongezien kunt omzeilen; een romantiek die verbleekt in de aanwezigheid van vieze kleren zonder wasmiddel en een gasstel zonder pannetjes.

Omdat onze ongeplande bestemming een mondaine badplaats bleek, die enkel door met gouden slippers paraderende jongeren bevolkt was, besloten we onze plannen te herzien.

We lieten onze koude filosofie even voor wat ze was en kozen voor een veiligere weg: nergens is de romantiek zo gepland en voorspelbaar, zo eenduidig en zo herkenbaar; nergens op de wereld is romantiek zo diep genesteld in ons collectief onderbewustzijn als in de stad van meneer Eiffel: we reden naar Parijs. Ongepland uiteraard, want we hadden geen kaart.