Recente aanwinsten van de bibliotheek die ook interessant zijn voor niet-vakspecialisten.In april 1995 steeg een Boeing 747 van South African Airways op van Heathrow, met 300 passagiers aan boord en 75 varkens in het laadruim.
Ruim twee uur later meldden een paar lampjes dat er een brandgevaarlijke situatie was ontstaan in het laadruim. De piloot besloot terug te keren naar Londen. Daar bleek dat de varkens vanwege hun luchtdoop zo massaal aan de schijterij waren gegaan dat de vrijkomende gassen het brandalarm had doen afgaan.
Niet alle verhalen in Andrew Brookes, Flights to disaster (Sheperton, Ian Allan, 1996) zijn zo luchthartig. De (bijna) ongelukken in dit boek zijn zo’n beetje geordend naar thema, maar over het algemeen gaat het Brookes gewoon om sensationele verhalen – zoals die kerstavond van 1946 toen drie vliegtuigen achter elkaar crashten tijdens hun landingspoging bij slecht weer in Shanghai. Diepgaand onderzoek naar oorzaken heeft niet zijn grootste interesse.
Umberto Eco is vooral bekend als auteur van drie goedverkopende romans, maar het grootste deel van zijn werk bestaat uit essays. Apocalypse postponed (Bloomington, Indiana University Press, 1994) heeft, zoals de titel al aangeeft, te maken met film. Om precies te zijn, het gaat hier om een aantal essays over de massa-cultuur.
Het aardige van Eco is dat hij in staat is zinnige dingen te zeggen zonder zwaarwichtig te worden. Om de impact van televisie op sociale gebeurtenissen te analyseren, zet hij bijvoorbeeld het huwelijk van Charles en Diana tegenover dat van Rainer van Monaco en Grace Kelly. Bij beide waren camera’s aanwezig, maar in het laatste geval acteerde alleen Grace Kelly – dat deed ze nu eenmaal van nature. Bij Charles en Diana was alles geregisseerd. Zelfs de paarden hadden vanaf een week van tevoren pillen gekregen om ervoor te zorgen dat hun stront er mooi goudkleurig uitzag.
Eco laat zijn licht voorts schijnen over een waaier aan verschijnselen, zoals Chinese strips, politieke rhetoriek en de voorspellende gaven van George Orwell. Prachtig is een artikel van drie pagina’s over La Cicciolina, waarin Eco de vloer aanveegt met bezwaren tegen de verkiezing van de pornoster in het Italiaanse parlement. Hij kan slechts één bezwaar bedenken: dat de ‘weledele Ilona Staller’ aangekondigd heeft ook in het parlement haar kunsten te vertonen. Dat kan natuurlijk niet, want voor je het weet is er een chirurg gekozen die in het parlement wil opereren of een fakir die glas rondstrooit. Erg leuk, net als dat stuk over de slechte invloed van het publiek op de kwaliteit van televisie-uitzendingen trouwens.
Minder schokkend, of misschien juist wel, is Paul Cooper en Stanley Kurowski, Introduction to the technology of explosives (New York, VCH, 1996) , een waardevol boek dat precies brengt wat de titel belooft. Het beantwoordt vragen als: wat voor soorten explosieven zijn er, hoe test ik de kracht van springstoffen, hoe groot is de schokgolf na een explosie, wat voor ontstekingen zijn beschikbaar? Dat het boek bedoeld is voor serieuze explosievenexperts blijkt uit het feit dat één voor anarchisten in spe belangrijke vraag niet aan de orde komt: hoe maak ik mijn eigen bom met spullen van de Gamma?
Recente aanwinsten van de bibliotheek die ook interessant zijn voor niet-vakspecialisten.
In april 1995 steeg een Boeing 747 van South African Airways op van Heathrow, met 300 passagiers aan boord en 75 varkens in het laadruim. Ruim twee uur later meldden een paar lampjes dat er een brandgevaarlijke situatie was ontstaan in het laadruim. De piloot besloot terug te keren naar Londen. Daar bleek dat de varkens vanwege hun luchtdoop zo massaal aan de schijterij waren gegaan dat de vrijkomende gassen het brandalarm had doen afgaan.
Niet alle verhalen in Andrew Brookes, Flights to disaster (Sheperton, Ian Allan, 1996) zijn zo luchthartig. De (bijna) ongelukken in dit boek zijn zo’n beetje geordend naar thema, maar over het algemeen gaat het Brookes gewoon om sensationele verhalen – zoals die kerstavond van 1946 toen drie vliegtuigen achter elkaar crashten tijdens hun landingspoging bij slecht weer in Shanghai. Diepgaand onderzoek naar oorzaken heeft niet zijn grootste interesse.
Umberto Eco is vooral bekend als auteur van drie goedverkopende romans, maar het grootste deel van zijn werk bestaat uit essays. Apocalypse postponed (Bloomington, Indiana University Press, 1994) heeft, zoals de titel al aangeeft, te maken met film. Om precies te zijn, het gaat hier om een aantal essays over de massa-cultuur.
Het aardige van Eco is dat hij in staat is zinnige dingen te zeggen zonder zwaarwichtig te worden. Om de impact van televisie op sociale gebeurtenissen te analyseren, zet hij bijvoorbeeld het huwelijk van Charles en Diana tegenover dat van Rainer van Monaco en Grace Kelly. Bij beide waren camera’s aanwezig, maar in het laatste geval acteerde alleen Grace Kelly – dat deed ze nu eenmaal van nature. Bij Charles en Diana was alles geregisseerd. Zelfs de paarden hadden vanaf een week van tevoren pillen gekregen om ervoor te zorgen dat hun stront er mooi goudkleurig uitzag.
Eco laat zijn licht voorts schijnen over een waaier aan verschijnselen, zoals Chinese strips, politieke rhetoriek en de voorspellende gaven van George Orwell. Prachtig is een artikel van drie pagina’s over La Cicciolina, waarin Eco de vloer aanveegt met bezwaren tegen de verkiezing van de pornoster in het Italiaanse parlement. Hij kan slechts één bezwaar bedenken: dat de ‘weledele Ilona Staller’ aangekondigd heeft ook in het parlement haar kunsten te vertonen. Dat kan natuurlijk niet, want voor je het weet is er een chirurg gekozen die in het parlement wil opereren of een fakir die glas rondstrooit. Erg leuk, net als dat stuk over de slechte invloed van het publiek op de kwaliteit van televisie-uitzendingen trouwens.
Minder schokkend, of misschien juist wel, is Paul Cooper en Stanley Kurowski, Introduction to the technology of explosives (New York, VCH, 1996) , een waardevol boek dat precies brengt wat de titel belooft. Het beantwoordt vragen als: wat voor soorten explosieven zijn er, hoe test ik de kracht van springstoffen, hoe groot is de schokgolf na een explosie, wat voor ontstekingen zijn beschikbaar? Dat het boek bedoeld is voor serieuze explosievenexperts blijkt uit het feit dat één voor anarchisten in spe belangrijke vraag niet aan de orde komt: hoe maak ik mijn eigen bom met spullen van de Gamma?
Comments are closed.