Sport

Reeds dertig keer wist het Delftse Laga zulks te presteren. De club was in 1878 zelfs betrokken bij de eerste aflevering van deze van oudsher met corporale tradities omgeven en aanvankelijk alleen voor corporale (Oude) Vieren opengestelde prestigestrijd. In de finale van de 123ste editie kwam de Laga Vier zondag bij Houten na de 3000 meter als zesde over de finish in 9:57.97, ruim achttien seconden na de onbetwiste winnaar Skadi. In de laatste meters moesten de Lagaaiers ook nog de boot van het niet-corporale Proteus voor laten gaan die met een verschil van viertiende seconde beslag legde op de vijfde plaats. De laatste keer dat Laga won was in 1997. Vorig jaar ontbrak de Laga-vier aan de start van het hoofdnummer, vanwege onverkwikkelijkheden een jaar eerder.

Bij het hoofdnummer van de wielerronde van de TU Delft, onderdeel van de regionale zondagmorgencompetitie, waren de twee snelste renners afkomstig van het organiserende Wij Trainen Ons Suf (WTOS). Rien Schuurhuis kwam na 25 rondjes over het twee kilometer lange parcours als eerste over de finishlijn. De WTOS’er sleepte bovendien bij de enige tussensprint de leverworstpremie in de wacht. Als tweede eindigde clubgenoot Wouter Betting. Beide coureurs zaten in het kwartet dat zich in de vierde ronde losmaakte van het peloton. “De klinkers maakten het parcours zo zwaar”, vertelt wedstrijdcommissaris Franois Geuskens, “dat het deelnemersveld helemaal verbrokkelde. Alles werd stukgetrokken.” Het weer leek alleszins mee te zitten. “Er scheen een prachtig zonnetje, maar er stond meer wind dan gedacht. Vooral op de Jaffalaan was het zwaar en bij het Elektrogebouw kreeg je elke keer een flinke optater van links.” Een van die scherpe windvlagen velde Geuskens, nota bene tijdens de uitrijronde: “Ik zat mijn baard met kwijl weg te vegen en had mijn handen dus niet aan het stuur. Door die windvlaag viel ik.” In het ziekenhuis werden zijn schaafwonden behandeld en kreeg hij drie hechtingen onder de knie. “Ach, ze zeggen dat het erbij hoort.”

Rond dezelfde tijd liepen de TU-studenten Wouter van Caspel en Coos van Buuren met twee kornuiten tien kilometer hard, in de aan de Rotterdamse marathon verbonden Student Run voor viertallen. Het kwartet kwam gezamenlijk anderhalve minuut tekort voor de winst. “Als we alle vier 25 seconden sneller hadden gelopen hadden we gewonnen”, berekende Van Buuren, zelf met 35.45 minuten de langzaamste van het stel, na afloop. Of ze teleurgesteld waren met de tweede plaats? “Teleurgesteld is een groot woord, maar onze teamnaam was niet voor niets ‘Nummer 1’. We hadden heel graag gewonnen.” (JT)

Tips? Jimmy.tigges@hetnet.nl

Aan de Ronde van de TU Delft, over de Mekelweg en omgeving, deden ongeveer tachtig A- en B-coureurs mee. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Je kunt als roeier nog zo vaak wereldkampioen worden of met goud behangen terugkeren van de Olympische Spelen, voor sommigen is het winnen van de Varsity absoluut het allermooiste wat je kan overkomen in je actieve roeileven. Reeds dertig keer wist het Delftse Laga zulks te presteren. De club was in 1878 zelfs betrokken bij de eerste aflevering van deze van oudsher met corporale tradities omgeven en aanvankelijk alleen voor corporale (Oude) Vieren opengestelde prestigestrijd. In de finale van de 123ste editie kwam de Laga Vier zondag bij Houten na de 3000 meter als zesde over de finish in 9:57.97, ruim achttien seconden na de onbetwiste winnaar Skadi. In de laatste meters moesten de Lagaaiers ook nog de boot van het niet-corporale Proteus voor laten gaan die met een verschil van viertiende seconde beslag legde op de vijfde plaats. De laatste keer dat Laga won was in 1997. Vorig jaar ontbrak de Laga-vier aan de start van het hoofdnummer, vanwege onverkwikkelijkheden een jaar eerder.

Bij het hoofdnummer van de wielerronde van de TU Delft, onderdeel van de regionale zondagmorgencompetitie, waren de twee snelste renners afkomstig van het organiserende Wij Trainen Ons Suf (WTOS). Rien Schuurhuis kwam na 25 rondjes over het twee kilometer lange parcours als eerste over de finishlijn. De WTOS’er sleepte bovendien bij de enige tussensprint de leverworstpremie in de wacht. Als tweede eindigde clubgenoot Wouter Betting. Beide coureurs zaten in het kwartet dat zich in de vierde ronde losmaakte van het peloton. “De klinkers maakten het parcours zo zwaar”, vertelt wedstrijdcommissaris Franois Geuskens, “dat het deelnemersveld helemaal verbrokkelde. Alles werd stukgetrokken.” Het weer leek alleszins mee te zitten. “Er scheen een prachtig zonnetje, maar er stond meer wind dan gedacht. Vooral op de Jaffalaan was het zwaar en bij het Elektrogebouw kreeg je elke keer een flinke optater van links.” Een van die scherpe windvlagen velde Geuskens, nota bene tijdens de uitrijronde: “Ik zat mijn baard met kwijl weg te vegen en had mijn handen dus niet aan het stuur. Door die windvlaag viel ik.” In het ziekenhuis werden zijn schaafwonden behandeld en kreeg hij drie hechtingen onder de knie. “Ach, ze zeggen dat het erbij hoort.”

Rond dezelfde tijd liepen de TU-studenten Wouter van Caspel en Coos van Buuren met twee kornuiten tien kilometer hard, in de aan de Rotterdamse marathon verbonden Student Run voor viertallen. Het kwartet kwam gezamenlijk anderhalve minuut tekort voor de winst. “Als we alle vier 25 seconden sneller hadden gelopen hadden we gewonnen”, berekende Van Buuren, zelf met 35.45 minuten de langzaamste van het stel, na afloop. Of ze teleurgesteld waren met de tweede plaats? “Teleurgesteld is een groot woord, maar onze teamnaam was niet voor niets ‘Nummer 1’. We hadden heel graag gewonnen.” (JT)

Tips? Jimmy.tigges@hetnet.nl