TU-wijk heeft een gebrek aan ‘aanleiding tot sociaal gedrag’

De winnaars van het stedebouwkundige onderdeel, Barend en Rem D. Koolhaas, die in de wedstrijd enkele gevestigde bureaus versloegen, gaan in hun ontwerp in op deze problemen. Het plan, dat de naam ‘Nieuw Imago Delft’ meekreeg, werd door de jury bestempeld als ,,een zeer controversieel maar serieus voorstel om de relatie met de stad te verbeteren”.

Dit doen zij door het oude deel van de TU in te richten als nieuw cultureel centrum met onder andere een plein, restaurants, cafeetjes en een bioscoop. In hun toelichting schrijven ze dat dit een antwoord is op het huidige ,,gebrek aan aanleiding tot sociaal gedrag”.
Poort

Voor de problemen rond de nieuwe bibliotheek dragen de jonge ontwerpers ook een oplossing aan: de bibliotheek moet verrijzen als een lang zwevend gebouw langs de Michiel de Ruyterweg, waardoor een brug wordt gevormd tussen de universiteit en de stad. Tegelijk zal het dienst doen als een poort naar de universiteit.

De rest van de wijk stellen ze zich voor in een nieuw aan te leggen stedelijk weefsel met een enorm platform dat de volledige Mekelweg moet overspannen en de faculteiten met elkaar moet verbinden. Ze schetsen een genoeglijke sfeer van wonen, studeren, startende bedrijfjes en ontspanning; een verdiepte ijsbaan en een zwembad.

Op het overweldigende ontwerp reageerde de jury reageerde met de vraag: ,,Heb je wel goed geslapen die nacht.” Maar zij vond het een goede greep naar de kwaliteitsverbetering van de TU-wijk.

Het voorstel om meer ruimte te bieden aan opstartendebedrijven kwam ook tijdens het forum ter sprake als een goed initiatief. Op sommige plekken gebeurt dit al, maar de voorwaarden waaronder zijn niet erg stimulerend. ,,De TU zou meer toe moeten naar een continu bedrijf waar opstartende ondernemers en universitaire voorzieningen elkaar aanvullen”, was een mening die veel aanhang kreeg.
Racecircuit

Oplossingen als deze vallen meer in het andere onderdeel van de prijsvraag, gewonnen door Saskia Simon, die vindt dat ,,de oplossing in een breder verband moet worden gezocht dan alleen op stedebouwkundig niveau”. Simon: ,,De titel van de prijsvraag – ‘Van Mekelweg tot Melkweg’ – duidt op zich al op een beperkte kijk op de TU-wijk, alsof de rest van de wijk en de omgeving buiten beschouwing gelaten kunnen worden.”

In haar inzending ‘Brave TU World’ onderwerpt Simon het universiteitsterrein aan vijf scenario’s waarin de wijk zich in de toekomst kan bevinden. Zoals bijvoorbeeld ‘Le desert de la technologie’, waarin de TU wordt beschreven als een verzameling gebouwen omgeven door zand. De gebouwen worden onderling verbonden door middel van een ondergronds stelsel van tunnels.

In het scenario ‘Grand Prix special’ maakt Simon een voorstelling van het gebied als een groot racecircuit, waar de formule-één-wagens doorheen jagen. Simon licht haar werkwijze toe met de woorden ,,extrude positive consequences and avoid negative ones”, en legt uit dat ze op deze manier ,,de discussie heeft willen bevrijden van de beperkingen op stedebouwkundig niveau”.

Prof.dr.ir. J.W. Koolhaas, initiatiefnemer van dit onderdeel van de prijsvraag, was lovend over haar aanpak. Het was alleen jammer dat bijna niet meer van een prijsvraag kon worden gesproken, aangezien haar inzending de enige was voor dit onderdeel. Koolhaas vindt het overigens zo essentieel dat de discussie over dit onderwerp op gang komt dat hij het prijzengeld uit eigen zak heeft gefinancierd.

Tijdens het forum kwam het forumlid D. de Vos, bedenkster van het succesvolle project ‘Hotel New York’, nog met een creatief voorstel om de wijk levendiger te maken: ,,Als de universiteit zich toch al gedraagt als een gemeente in een gemeente, waarom worden er dan geen wethouders aangesteld, zoals een wethouder cultuur? Worden er eigenlijk wel eens concerten gegeven?”

Verder werd gesteld dat de relatie tussen TU-wijk en stad alleen verbetert als beide elkaar wat te bieden hebben. Een goede boekhandel op het TU-terrein zou al wat zijn.

De organisatie sloot de dag af door de hoop uit te spreken dat de discussie over de inrichting van de TU-wijk bij deze niet gesloten is maar geopend. De ontwerpen worden binnenkort op Bouwkunde tentoongesteld.

Twee studenten bouwkunde wonnen afgelopen donderdag de eerste prijs in een wedstrijd voor een ontwerp van de TU-wijk. In hun ontwerp stellen ze een paar gedurfde ingrepen voor, zoals een opgetilde bibliotheek en het overbruggen van de Mekelweg met een platvorm dat moet dienen als commercieel centrum. De prijs werd uitgereikt tijdens een forum over ‘de toekomst van de universitaire gemeenschap’.

Stedebouwkundige praktijkvereniging Polis schreef de prijsvraag begin mei uit in samenwerking met studievereniging Stylos. Onvrede met het huidige universiteitsterrein was aanleiding tot de vraag een visie te geven op het gehekelde gebied. Deelnemers konden kiezen tussen een puur bouwkundige visie of een interdisciplinaire oplossing. Beide onderdelen werden apart beloond.

Uit de inzendingen en de forumdiscussie blijkt dat heel wat onvrede moet bestaan over de huidige TU-wijk. Belangrijkste problemen zijn: het gebrek aan levendigheid van het terrein, de autonome positie van de TU ten opzichte van de stad en de loze publieke ruimte tussen de faculteiten.

De winnaars van het stedebouwkundige onderdeel, Barend en Rem D. Koolhaas, die in de wedstrijd enkele gevestigde bureaus versloegen, gaan in hun ontwerp in op deze problemen. Het plan, dat de naam ‘Nieuw Imago Delft’ meekreeg, werd door de jury bestempeld als ,,een zeer controversieel maar serieus voorstel om de relatie met de stad te verbeteren”.

Dit doen zij door het oude deel van de TU in te richten als nieuw cultureel centrum met onder andere een plein, restaurants, cafeetjes en een bioscoop. In hun toelichting schrijven ze dat dit een antwoord is op het huidige ,,gebrek aan aanleiding tot sociaal gedrag”.
Poort

Voor de problemen rond de nieuwe bibliotheek dragen de jonge ontwerpers ook een oplossing aan: de bibliotheek moet verrijzen als een lang zwevend gebouw langs de Michiel de Ruyterweg, waardoor een brug wordt gevormd tussen de universiteit en de stad. Tegelijk zal het dienst doen als een poort naar de universiteit.

De rest van de wijk stellen ze zich voor in een nieuw aan te leggen stedelijk weefsel met een enorm platform dat de volledige Mekelweg moet overspannen en de faculteiten met elkaar moet verbinden. Ze schetsen een genoeglijke sfeer van wonen, studeren, startende bedrijfjes en ontspanning; een verdiepte ijsbaan en een zwembad.

Op het overweldigende ontwerp reageerde de jury reageerde met de vraag: ,,Heb je wel goed geslapen die nacht.” Maar zij vond het een goede greep naar de kwaliteitsverbetering van de TU-wijk.

Het voorstel om meer ruimte te bieden aan opstartendebedrijven kwam ook tijdens het forum ter sprake als een goed initiatief. Op sommige plekken gebeurt dit al, maar de voorwaarden waaronder zijn niet erg stimulerend. ,,De TU zou meer toe moeten naar een continu bedrijf waar opstartende ondernemers en universitaire voorzieningen elkaar aanvullen”, was een mening die veel aanhang kreeg.
Racecircuit

Oplossingen als deze vallen meer in het andere onderdeel van de prijsvraag, gewonnen door Saskia Simon, die vindt dat ,,de oplossing in een breder verband moet worden gezocht dan alleen op stedebouwkundig niveau”. Simon: ,,De titel van de prijsvraag – ‘Van Mekelweg tot Melkweg’ – duidt op zich al op een beperkte kijk op de TU-wijk, alsof de rest van de wijk en de omgeving buiten beschouwing gelaten kunnen worden.”

In haar inzending ‘Brave TU World’ onderwerpt Simon het universiteitsterrein aan vijf scenario’s waarin de wijk zich in de toekomst kan bevinden. Zoals bijvoorbeeld ‘Le desert de la technologie’, waarin de TU wordt beschreven als een verzameling gebouwen omgeven door zand. De gebouwen worden onderling verbonden door middel van een ondergronds stelsel van tunnels.

In het scenario ‘Grand Prix special’ maakt Simon een voorstelling van het gebied als een groot racecircuit, waar de formule-één-wagens doorheen jagen. Simon licht haar werkwijze toe met de woorden ,,extrude positive consequences and avoid negative ones”, en legt uit dat ze op deze manier ,,de discussie heeft willen bevrijden van de beperkingen op stedebouwkundig niveau”.

Prof.dr.ir. J.W. Koolhaas, initiatiefnemer van dit onderdeel van de prijsvraag, was lovend over haar aanpak. Het was alleen jammer dat bijna niet meer van een prijsvraag kon worden gesproken, aangezien haar inzending de enige was voor dit onderdeel. Koolhaas vindt het overigens zo essentieel dat de discussie over dit onderwerp op gang komt dat hij het prijzengeld uit eigen zak heeft gefinancierd.

Tijdens het forum kwam het forumlid D. de Vos, bedenkster van het succesvolle project ‘Hotel New York’, nog met een creatief voorstel om de wijk levendiger te maken: ,,Als de universiteit zich toch al gedraagt als een gemeente in een gemeente, waarom worden er dan geen wethouders aangesteld, zoals een wethouder cultuur? Worden er eigenlijk wel eens concerten gegeven?”

Verder werd gesteld dat de relatie tussen TU-wijk en stad alleen verbetert als beide elkaar wat te bieden hebben. Een goede boekhandel op het TU-terrein zou al wat zijn.

De organisatie sloot de dag af door de hoop uit te spreken dat de discussie over de inrichting van de TU-wijk bij deze niet gesloten is maar geopend. De ontwerpen worden binnenkort op Bouwkunde tentoongesteld.