Gevoel voor dramatiek kon de commentator van de Varsity in ieder geval niet ontzegd worden. Tijdens de 113e editie van deze prestigieuze studentenroeiwedstrijd liet hij geen moment onbenut om zijn publiek te herinneren aan vroegere roei-overwinningen en andere historische wapenfeiten.
Hij had ook weinig keus, want op het water van het Amsterdam-Rijnkanaal viel afgelopen zondag niet veel te beleven.
Figuur 1 De supporters van de favoriet staan klaar om naakt-met-das te water te gaan
Elke leek wist natuurlijk bij voorbaat al dat Nereus dit jaar de Oude Vier zou gaan winnen. Alleen het Delftse Laga zou in staat zijn om enige tegenstand te bieden – en dat klopte: de ploeg werd tweede, zij het op ruime afstand. Ondanks dit gebrek aan spanning blijft de Varsity, vanwege haar tradities, een blik waardig.
De Varsity heeft immers een lange en roemruchte traditie. Sinds de Delftse studenten van Laga in 1878 voor het eerst een uitdagingswedstrijd in de vier-met-stuurman wonnen van het Leidse Njord, heeft deze jaarlijkse wedstrijd voor Corps-roeiers een lange en gestage ontwikkeling doorgemaakt. Een ontwikkeling waarin de strijd tussen de Oude Vieren de hoofdrol zou blijven spelen. Hierin nemen de vier beste roeiers van elke vereniging plaats. Winst in dit nummer bracht de roeiers onsterfelijke roem in corporale kringen. En doet dat nog steeds. Hoewel er tekenen van verval zijn.
Dat begon natuurlijk in 1973 toen algemene roeiverenigingen het recht op deelname niet langer ontzegd kon worden. Tot groot verdriet van menig ‘lid’ maakten vanaf dat moment de knorren aarzelend hun entree op het neutrale roeiwater nabij Houten. Maar het hek was pas echt van de dam toen nog geen drie jaar later zelfs vrouwen een startbewijs konden krijgen.
De Varsity zou nooit meer worden wat het was geweest. Zeker niet toen diezelfde knorren incidenteel en ‘per ongeluk’ de winst in de Oude Vier in de wacht wisten te slepen. Zoals vorig jaar, door Euros. Uit Enschede nota bene.
En dat was niet de eerste keer; ook Orca en Okeanos hebben zich in het verleden het feest op de hals gehaald door de Oude Vier te winnen. Want dat is de consequentie; de winnende vereniging krijgt ‘s avonds corporaal Nederland over de vloer. Busladingen vol ‘beschaafd’ volk. Beschaafd, en dorstig.
Niet alleen de Oude Vieren, maar ook de andere roeinummers lijden aan dit verval. In de eerstejaars achten, een belangrijke kweekvijver voor roeitalent, konden de corpora dit jaar nergens tot winst komen. Zelfs de immer ambitieuze roeiers van Nereus uit Amsterdam moesten hier op alle fronten verstek laten gaan. De Delftse Lagaaien moesten zelfs genoegen nemen met twee zesde plaatsen.
Decadent
Maar op de wal is het nog altijd goed toeven. Volgens reguliere bezoekers is er geen betere plaats om in stijl tegenieten van een roeiwedstrijd. Uiteraard onder het genot van een drankje en een goede sigaar. De ambiance op de oever is traditioneel Engels, soms bijna decadent. Honderden, misschien wel duizenden leden geven jaarlijks acte de présence in verenigingstenue, de dames getooid met strooien hoedjes. De wind laat de dassen vrolijk wapperen en de band blijft maar dixie spelen.
En het is altijd weer een mooi moment als aan het eind van de middag duizenden kelen worden opgezet om de Oude Vieren in het zicht van de finish aan te moedigen. De supporters van de winnaars gaan, op de das na naakt, te water om hun helden te feliciteren en de senator hangt hen persoonlijk de krans om. De Varsity staat bol van de tradities.
Het sociale gebeuren op de wal is uiteindelijk minstens zo belangrijk als de wedstrijd zelf. Met een groot aantal matig bezette nummers en een teruglopend aantal corporale zeges lijkt de Varsity een uitgeholde wedstrijd. Maar menig bezoeker heeft afgelopen zondag weer kunnen constateren dat de prettige sfeer onveranderd is gebleven.
Gevoel voor dramatiek kon de commentator van de Varsity in ieder geval niet ontzegd worden. Tijdens de 113e editie van deze prestigieuze studentenroeiwedstrijd liet hij geen moment onbenut om zijn publiek te herinneren aan vroegere roei-overwinningen en andere historische wapenfeiten. Hij had ook weinig keus, want op het water van het Amsterdam-Rijnkanaal viel afgelopen zondag niet veel te beleven.
Figuur 1 De supporters van de favoriet staan klaar om naakt-met-das te water te gaan
Elke leek wist natuurlijk bij voorbaat al dat Nereus dit jaar de Oude Vier zou gaan winnen. Alleen het Delftse Laga zou in staat zijn om enige tegenstand te bieden – en dat klopte: de ploeg werd tweede, zij het op ruime afstand. Ondanks dit gebrek aan spanning blijft de Varsity, vanwege haar tradities, een blik waardig.
De Varsity heeft immers een lange en roemruchte traditie. Sinds de Delftse studenten van Laga in 1878 voor het eerst een uitdagingswedstrijd in de vier-met-stuurman wonnen van het Leidse Njord, heeft deze jaarlijkse wedstrijd voor Corps-roeiers een lange en gestage ontwikkeling doorgemaakt. Een ontwikkeling waarin de strijd tussen de Oude Vieren de hoofdrol zou blijven spelen. Hierin nemen de vier beste roeiers van elke vereniging plaats. Winst in dit nummer bracht de roeiers onsterfelijke roem in corporale kringen. En doet dat nog steeds. Hoewel er tekenen van verval zijn.
Dat begon natuurlijk in 1973 toen algemene roeiverenigingen het recht op deelname niet langer ontzegd kon worden. Tot groot verdriet van menig ‘lid’ maakten vanaf dat moment de knorren aarzelend hun entree op het neutrale roeiwater nabij Houten. Maar het hek was pas echt van de dam toen nog geen drie jaar later zelfs vrouwen een startbewijs konden krijgen.
De Varsity zou nooit meer worden wat het was geweest. Zeker niet toen diezelfde knorren incidenteel en ‘per ongeluk’ de winst in de Oude Vier in de wacht wisten te slepen. Zoals vorig jaar, door Euros. Uit Enschede nota bene.
En dat was niet de eerste keer; ook Orca en Okeanos hebben zich in het verleden het feest op de hals gehaald door de Oude Vier te winnen. Want dat is de consequentie; de winnende vereniging krijgt ‘s avonds corporaal Nederland over de vloer. Busladingen vol ‘beschaafd’ volk. Beschaafd, en dorstig.
Niet alleen de Oude Vieren, maar ook de andere roeinummers lijden aan dit verval. In de eerstejaars achten, een belangrijke kweekvijver voor roeitalent, konden de corpora dit jaar nergens tot winst komen. Zelfs de immer ambitieuze roeiers van Nereus uit Amsterdam moesten hier op alle fronten verstek laten gaan. De Delftse Lagaaien moesten zelfs genoegen nemen met twee zesde plaatsen.
Decadent
Maar op de wal is het nog altijd goed toeven. Volgens reguliere bezoekers is er geen betere plaats om in stijl tegenieten van een roeiwedstrijd. Uiteraard onder het genot van een drankje en een goede sigaar. De ambiance op de oever is traditioneel Engels, soms bijna decadent. Honderden, misschien wel duizenden leden geven jaarlijks acte de présence in verenigingstenue, de dames getooid met strooien hoedjes. De wind laat de dassen vrolijk wapperen en de band blijft maar dixie spelen.
En het is altijd weer een mooi moment als aan het eind van de middag duizenden kelen worden opgezet om de Oude Vieren in het zicht van de finish aan te moedigen. De supporters van de winnaars gaan, op de das na naakt, te water om hun helden te feliciteren en de senator hangt hen persoonlijk de krans om. De Varsity staat bol van de tradities.
Het sociale gebeuren op de wal is uiteindelijk minstens zo belangrijk als de wedstrijd zelf. Met een groot aantal matig bezette nummers en een teruglopend aantal corporale zeges lijkt de Varsity een uitgeholde wedstrijd. Maar menig bezoeker heeft afgelopen zondag weer kunnen constateren dat de prettige sfeer onveranderd is gebleven.
Comments are closed.