Feilloos heeft ze het toiletgebruik van Turkse families blootgelegd. Een gevoelig onderwerp, dat voor hilarische en pijnlijke momenten heeft gezorgd.
Interview na interview, doorvragen, nog eens teruggaan. En nu presenteert ze de . uitstekende . resultaten van haar onderzoek aan haar medestudenten. Dan komt echter het ontwerpgedeelte van de opdracht. Haar ontwerp verdrinkt in alle criteria die haar onderzoek heeft opgeleverd. Alsof iemand het perfecte meisje aan je beschrijft . alles klopt gewoon . maar als je haar ziet klopt het totaal niet. Zo’n ontwerp presenteert ze. Alles zit erin, maar het is niks. Zoutloos. Saai. Plat. Dit wil niemand hebben.
Hij heeft als opdracht een strijkplank voor mannen. Door zijn onderzoeksfase vliegt hij heen. Maar dan volgt het ontwerp. En wa’t een ontwerp. Een Calvin Klein-strijkplank moest het worden. Het resultaat is perfect. Helemaal in balans. Aluminium frame, bamboe vlechtwerk, stijlvol tot en met. Een statement, dat is het. Dit is wat ik bedoel. Ontwerpen gaat om lef, om uitstijgen boven de som der delen. En dat moet je niet aan vrouwen overlaten. Dat zijn zekerheidszoekers. En zekerheidszoekers gaan onderzoeken tot ze een ons wegen. Tot alles perfect in kaart is gebracht. En tot alle inspiratie dood is geslagen en je uit angst nergens meer toe komt. Behalve dan tot een plat, zoutloos ontwerp.
“Hoe moet je de mouwen strijken?” vraagt ze. Hij staart haar aan. “Om mouwen te kunnen strijken moet er een smaller gedeelte op een strijkplank zitten.” Toegegeven, dat zit er niet op. Het is een rechthoek. “Ehm, ja, daar heb ik over nagedacht, maar ik vond dat conflicteren met de esthetische kwaliteit van mijn ontwerp. Dus dat heb ik weggelaten.” “Dus je kunt er geen mouwen op strijken?” vraagt ze nog. Hij herpakt zich: “Ik ben bezig om een nieuw strijkproces voor de mouwen te bedenken.”
Zoals gezegd, voor statements moet je bij mannen zijn.
Jasper van Kuijk
Feilloos heeft ze het toiletgebruik van Turkse families blootgelegd. Een gevoelig onderwerp, dat voor hilarische en pijnlijke momenten heeft gezorgd. Interview na interview, doorvragen, nog eens teruggaan. En nu presenteert ze de . uitstekende . resultaten van haar onderzoek aan haar medestudenten. Dan komt echter het ontwerpgedeelte van de opdracht. Haar ontwerp verdrinkt in alle criteria die haar onderzoek heeft opgeleverd. Alsof iemand het perfecte meisje aan je beschrijft . alles klopt gewoon . maar als je haar ziet klopt het totaal niet. Zo’n ontwerp presenteert ze. Alles zit erin, maar het is niks. Zoutloos. Saai. Plat. Dit wil niemand hebben.
Hij heeft als opdracht een strijkplank voor mannen. Door zijn onderzoeksfase vliegt hij heen. Maar dan volgt het ontwerp. En wa’t een ontwerp. Een Calvin Klein-strijkplank moest het worden. Het resultaat is perfect. Helemaal in balans. Aluminium frame, bamboe vlechtwerk, stijlvol tot en met. Een statement, dat is het. Dit is wat ik bedoel. Ontwerpen gaat om lef, om uitstijgen boven de som der delen. En dat moet je niet aan vrouwen overlaten. Dat zijn zekerheidszoekers. En zekerheidszoekers gaan onderzoeken tot ze een ons wegen. Tot alles perfect in kaart is gebracht. En tot alle inspiratie dood is geslagen en je uit angst nergens meer toe komt. Behalve dan tot een plat, zoutloos ontwerp.
“Hoe moet je de mouwen strijken?” vraagt ze. Hij staart haar aan. “Om mouwen te kunnen strijken moet er een smaller gedeelte op een strijkplank zitten.” Toegegeven, dat zit er niet op. Het is een rechthoek. “Ehm, ja, daar heb ik over nagedacht, maar ik vond dat conflicteren met de esthetische kwaliteit van mijn ontwerp. Dus dat heb ik weggelaten.” “Dus je kunt er geen mouwen op strijken?” vraagt ze nog. Hij herpakt zich: “Ik ben bezig om een nieuw strijkproces voor de mouwen te bedenken.”
Zoals gezegd, voor statements moet je bij mannen zijn.
Jasper van Kuijk
Comments are closed.