De competitie is niet zo groot en dus zijn de teams van de Delftse ultimate frisbeevereniging Force Elektro buiten de trainingen niet vaak te zien.

,,Denk niet wit. Denk niet zwart. Denk niet zwart-wit, maar in de kleur van je hart…” Frank Boeijen boeit blijkbaar nog steeds: dinsdag staat hij in een uitverkochte zaal in Theater De Veste.

Hoe is dat nu, om bij zo’n lullig rookzonepaaltje te moeten staan op het perron, of buiten voor de faculteit? ,,Ik vraag me af of professoren het moeilijk zullen krijgen, die willen graag een sigaartje roken in hun kamer”, zegt Frans van der Meulen (1).

Vloeiend Nederlands spreken ze, maar op de borrelvloer van de grote Delftse studentenverenigingen zijn ze nauwelijks terug te vinden: eerste en tweede generatie allochtonen. Waarom niet? ,,Nederlanders houden van kerstdiners waarbij iedereen los gaat.”

Saskia Sassen, hoogleraar sociologie aan de universiteit van Chicago, ontving vorige week een eredoctoraat van de TU Delft. Ze heeft een passie om nauwkeurig in kaart te brengen hoe globalisering grote steden raakt.

Sommige boeken zijn niet bedoeld om te lezen, maar om in de kast te zetten. ‘On the shoulders of giants’ van Stephen Hawking is er zo eentje.

Vroeger, toen ik nog een mager middelbaar scholiertje was, dacht ik dat de ‘grote mensen’ allemaal verstandig waren en dientengevolge ook allemaal verstandige dingen deden.

Geen wetenschappelijke achtergrond. Maar wel genoeg uren in de lucht én de benen stevig op de grond om de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek te leiden.

Drie maal is scheepsrecht voor Hofman’s Bodega. Eerst durfden we niet binnen omdat er een vergadering van de vereniging van huisvrouwen was, later was hij gewoon gesloten.

Zonder pinpas, zonder slaapzak, maar mét een fles sterke drank, een koffertje nuttige attributen en honderd euro de man vlogen tien Delftse IO-studenten en ontwerpers in de kerstvakantie naar Milaan.