In januari 1997 krijgt het Mobiliteitscentrum TU Delft zijn eigen onderkomen in het De Vries van Heystplantsoen. Ondertussen is het centrum al volop in bedrijf.
In 1969 landde hij met de kubusbank in de Nederlandse huiskamer. Sindsdien is hij niet meer uit het interieur verdwenen. Zelfs zijn critici kunnen hem amper ontlopen, zo vaak is hij op de buis.
De vakbonden die vertegenwoordigd zijn in het Overlegorgaan Personeelszaken hebben vorige week de advies- en arbitragecommissie van prof.mr. J. de Ruiter te hulp geroepen.
Zeg je Tee Pee Kafee, dan zeg je Rob Goemans, medewerker bij Technische Natuurkunde. Het oudste ‘afdelingscafé’, zoals hij het zelf noemt, bestaat in 1998 dertig jaar.
Invoering van een 36-urige werkweek zorgt voor het behoud van minstens honderd banen aan de TU, meent vakbondsvoorman F. Kok. Leidinggevenden geloven daar echter niet zo in.
De TU wil haar oude gebouwen zoals Mijnbouw, WTM en het hoofdgebouw afstoten – en dat doet pijn. Onmiddellijk gingen de afgelopen weken stemmen op dat de TU haar cultuur-historisch erfgoed verkwanselt.
In Durban doet de Beach Front Golden Mile denken aan Scheveningen, seinde Steven Hubeek ons eind oktober. Ondertussen is hij bij Unilever in Zuid-Afrika stevig aan de slag.
Het is rustig in het E-kafee. Een twintigtal studenten kijkt naar een reeks violente ontploffingen en verkrachtingen door Japanse demonen, de één nog groter en gruwelijker dan de andere.
De themaleiders van de twee recent toegevoegde DIOC’s zijn bekend. Prof.dr.ir. H.G. Stassen van de faculteit Werktuigbouwkunde gaat de kar trekken voor de DIOC Medische Technologie en prof.d
Gisteravond zou de beslissing vallen. In het jargon: ‘gaan we naar Albeda of worden we het nog eens?’ Ieder personeelslid kan het weer in zijn postbakje gemerkt hebben.
